Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΨΕΥΔΟΜΟΥΦΤΗ



Συνεχίζεται το μπαράζ των προκλήσεων στην Θράκη από πλευράς τουρκικού προξενείου, αυτήν την φορά δια μέσω του επίσημου πράκτορά του, του προσφάτως "εκλεγμένου" ψευδομουφτή Ξάνθης Μουσταφά Τράμπα.


Λίγες μόνο μέρες μετά από την παράτυπη, στοχευμένη και σκοπούμενη εκλογή του που έγινε κατά παράβαση της ελληνικής νομοθεσίας, ο κ. Τράμπα μίλησε στο τουρκικό πρακτορείο Anadolou και με τις παράλογες δηλώσεις του έδειξε πως δεν έχει κανέναν σεβασμό στο ελληνικό κράτος και στους ισχύοντες νόμους.


Ο κ. Τράμπα αν και χαρακτηρίστηκε ως άνθρωπος χαμηλών τόνων αρχικά, έσπευσε αμέσως να δείξει τις προθέσεις του κάνοντας λόγο για "τουρκική μειονότητα" και για πρακτικές διακρίσεων σε βάρος της, ξεχνώντας επιλεκτικά ότι η Συνθήκη της Λωζάνης αναφέρει ρητά την ύπαρξη μιας και μόνο μειονότητας στην Θράκη : της μουσουλμανικής.


Συνέχισε λέγοντας ότι,

 «η νομική βάση του θεσμού του μουφτή είναι η Συνθήκη των Αθηνών του 1913, ο Νόμος Νο. 2345 που θεσπίστηκε το 1920 και η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, αλλά η Ελλάδα παραβίασε τα θεμελιώδη δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας βάσει των δύο αυτών Συνθηκών», θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δικαιολογήσει την εκλογή του

 Ανέφερε ακόμα ότι ...  παρόλο που η «τουρκική» μειονότητα μπορεί να προσεύχεται ελεύθερα στην Ελλάδα, οι θρησκευτικές τους ελευθερίες «παραβιάζονται σοβαρά» καθώς η ελληνική κυβέρνηση έχει εκδώσει διατάγματα με ισχύ νόμου «για να αποδυναμώσει το ίδρυμά μας και να το μετατρέψει σε κρατικό γραφείο»... και ότι ...

«Οι πολιτικές της Ελλάδας απέναντι στις θρησκείες των μειονοτήτων είναι εξαιρετικό παράδειγμα παρανομίας»


Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία,

ο (νόμος) Ν. 2345/1920 αντικαταστάθηκε από τον Ν. 1920/1991 και πρόσφατα από τον Ν. 4964/2022 (ΦΕΚ Α 150 - 30.07.2022).


Μεταξύ της συνθήκης των Αθηνών (1913) και της συνθήκης της Λωζάνης (1923) μεσολαβεί η διάλυση του Οθωμανικού κράτους από την Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας (Ν.Δ. 308/1-2 Νοεμβρίου 1922).


Επίσης νέα πληθυσμιακά δεδομένα δημιουργήθηκαν μετά από την ανταλλαγή των πληθυσμών, τα οποία ρυθμίστηκαν με την συνθήκη της Λωζάνης, όπου βάσει του άρθρου 45 προβλεπόταν η αμοιβαιότητα της τήρησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων εκατέρωθεν, κάτι που έχει παραβιαστεί κατάφορα στην Τουρκία σε βάρος της ελληνικής μειονότητας ! Οι εναπομείναντες Έλληνες είναι μόλις 2.500 έναντι των 120.000 που αριθμούσαν το 1922 !


Η απάντηση στις δηλώσεις του Μ. Τράμπα έχουν διατυπωθεί ορθά από δύο σχετικές απόφασεις του ΣτΕ που αφορούν στο νομικό καθεστώς και τον τρόπο ανάδειξης των μουφτήδων στην Θράκη


 ΣτΕ (Γ’Τμήμα) 1333/2001 και 466/2003.

Αυτές οι αποφάσεις εκδόθηκαν επί αιτήσεων ακυρώσεως οι οποίες στρέφονταν κατά των πράξεων (Προεδρικών Διαταγμάτων) διορισμού και  ανανέωσης της θητείας Μουφτήδων, αντιστοίχως.

Με τις αποφάσεις του, το Δικαστήριο έκρινε ως σύμφωνο με το Σύνταγμα το υφιστάμενο σύστημα ανάδειξης των Μουφτήδων, με διορισμό χωρίς εκλογή από μουσουλμάνους εκλογείς, με μία σειρά επιχειρημάτων. 

Το βασικό επιχείρημα αυτής της νομολογιακής προσέγγισης στηρίζεται στην αποδοχή ότι η Συνθήκη των Αθηνών του έτους 1913, η οποία και προέβλεψε την εκλογή του Μουφτή από μουσουλμάνους εκλογείς, δε βρίσκεται πλέον σε ισχύ.

Ειδικότερα, το Δικαστήριο έκρινε ότι, με τη συνομολόγηση της Συνθήκης της Λωζάνης η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν την πρόθεση και τη βούληση να παύσουν να ισχύουν εφεξής οι διατάξεις του άρθρου 11 της Συνθήκης των Αθηνών που προβλέπουν την εκλογή των Μουφτήδων στην Ελλάδα από μουσουλμάνους εκλογείς της περιφέρειάς τους.
Η βούληση αυτή των συμβαλλομένων μερών προκύπτει:

α) από την αντίθεση των διατάξεων αυτών του άρθρου 11 προς την αρχή της ίσης μεταχείρισης και της πλήρους εξομοίωσης, όσον αφορά την άσκηση των ατομικών και πολιτικών τους δικαιωμάτων, των μελών των μειονοτήτων της Ελλάδας και της Τουρκίας με τους λοιπούς υπηκόους των κρατών αυτών, αντιστοίχως, στην οποία αρχή στηρίζονται οι ρυθμίσεις των άρθρων 37 έως 45 της Συνθήκης της Λωζάνης για την προστασία των μειονοτήτων και

β) από την άμεση συνάρτηση των ρυθμίσεων των εν λόγω διατάξεων με το θεσμό των μιλλέτ του Οθωμανικού Κράτους, δηλαδή με θεσμό που ήταν ασύμβατος με την ιδεολογία και τη δομή του νέου Τουρκικού Εθνικού Κράτους, το οποίο συνομολόγησε τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Εξάλλου, η πρόθεση και η βούληση της Ελλάδας και της Τουρκίας να παύσουν να ισχύουν μετά τη συνομολόγηση της Συνθήκης της Λωζάνης οι παραπάνω ρυθμίσεις του άρθρου 11 της Συνθήκης των Αθηνών προκύπτουν, επίσης,

α) από το γεγονός ότι μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης και μέχρι την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης, οι διατάξεις του άρθρου 11 της Συνθήκης των Αθηνών, που προβλέπουν την εκλογή των Μουφτήδων από μουσουλμάνους εκλογείς της περιφέρειάς τους και οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 6 του Ν. 2345/1920, που προβλέπουν τη διαδικασία της εκλογής, ουδέποτε εφαρμόστηκαν, αφού, κατά το χρονικό αυτό διάστημα, οι εκάστοτε Μουφτήδες της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης δεν εκλέγονταν από μουσουλμάνους εκλογείς της περιφέρειάς τους αλλά διορίζονταν, οι δε πράξεις διορισμού τους ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από οποιονδήποτε ενώπιον των ελληνικών ή διεθνών δικαστηρίων,

β) από το γεγονός ότι στην Τουρκία και σε μουσουλμανικά κράτη (Αίγυπτο, Μαρόκο, Αλγερία, κλπ.) οι Μουφτήδες, ανέκαθεν, διορίζονται και δεν εκλέγονται από μουσουλμάνους εκλογείς και

γ) από την ουσιώδη και απρόβλεπτη μεταβολή των περιστάσεων, ως προς τα σύνορα, τον πληθυσμό, τις μειονότητες και τη δομή του κράτους, που επήλθαν στην Ελλάδα και την Τουρκία από την υπογραφή της Συνθήκης των Αθηνών (1/14-11- 1913) έως την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24-7-1923), εξαιτίας των εξαιρετικών και σημαντικών γεγονότων που έλαβαν χώρα μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα (Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Καταστροφή, ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, θεμελίωση και επικράτηση του νέου Τουρκικού Εθνικού Κράτους).

Επομένως, αφού δεν προϋπήρχαν υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις για τον τρόπο επιλογής και διορισμού των Μουφτήδων στην Ελλάδα, οι σχετικές διατάξεις της από 24-12-1990 πράξης νομοθετικού περιεχομένου, που κυρώθηκε με το Ν. 1920/1991, οι οποίες κατήργησαν το Ν. 2345/1920 και προβλέπουν το διορισμό των Μουφτήδων,  ύστερα  από  διαδικασία  στην  οποία  συμμετέχει  και  το μουσουλμανικό στοιχείο με θρησκευτικούς αρχηγούς του και επιφανείς πολίτες μουσουλμάνους (βλ. άρθρο 1 της εν λόγω πράξης νομοθετικού περιεχομένου), και όχι την εκλογή τους από εκλογείς μουσουλμάνους της περιφέρειάς τους, δεν παραβιάζουν το άρθρο 28 του Συντάγματος.

Περαιτέρω, το Δικαστήριο στήριξε την κρίση του σε δύο ακόμη επιχειρήματα, τα οποία σχετίζονται με τη συνταγματική θέση των θρησκευτικών λειτουργών και γενικότερα, των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων στο ελληνικό κράτος:

Η διάταξη του άρθρου 11 της Συνθήκης των Αθηνών, που θεσπίζει την εκλογή των Μουφτήδων από τους μουσουλμάνους της περιφέρειάς τους, περιέχει ρύθμιση αντίθετη με την παραπάνω αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων των υπηκόων των συμβαλλομένων μερών, αφού προβλέπει την εκλογή των θρησκευτικών αρχηγών της μουσουλμανικής μειονότητας από τους μουσουλμάνους της περιφέρειάς τους, ενώ οι θρησκευτικοί και πνευματικοί αρχηγοί (αρχιεπίσκοπος και μητροπολίτες) των ορθόδοξων χριστιανών, ελλήνων υπηκόων, πάντοτε εκλέγονταν και εκλέγονται στην Ελλάδα, κατά το νόμο, χωρίς τη συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου.

Εξάλλου, η εκλογή από Μουσουλμάνους, Έλληνες υπηκόους, των μουφτήδων, οι οποίοι είναι ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι, και ασκούν σε ορισμένες υποθέσεις καθήκοντα δικαστικής φύσης θα αποτελούσε σημαντικό ρήγμα στον τρόπο ορισμού των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και των δικαστικών λειτουργών στην ελληνική συνταγματική έννομη τάξη και είναι, προφανώς, ασύμβατη με την παραπάνω αρχή της ίσης μεταχείρισης και της πλήρους εξομοίωσης, όσον αφορά την άσκηση των ατομικών και των πολιτικών τους δικαιωμάτων, των ελλήνων υπηκόων της μουσουλμανικής μειονότητας της Ελλάδας με τους λοιπούς έλληνες υπηκόους.



της Ευαγγελίας Γιαδανού
υποψ. βουλευτή Ν. Ροδόπης 





https://esykpdamth.blogspot.com/2022/09/blog-post_51.html